Van kleine kinderen tot zelfs bejaarde mensen! Het spreekt voor zich dat deze iets trager vooruitgaan.
Wie zich in deze stad wil verplaatsen, moet dat doen per fiets. Auto's worden zoveel mogelijk uit de stad geweerd, dmv. zéér weinig parkeerplaats en zéér dure parkeertarieven. Dat merkten we meteen al de eerste avond toen we hier toekwamen.
Ik zeg 'we', want mijn geweldig-fantastisch-ongelooflijk toffe-vriendinnen Rosita en Anna hebben mij naar Denemarken vergezeld. Leuk, want:
1) Zo kon ik veel meer spullen meebrengen! (En geloof me, ik heb véél spullen)
2) Moest ik niet alleen rijden.
3) Last, but not least: kon ik langer van hun gezelschap genieten en was ik niet zo alleen die eerste paar dagen.
Met elkaar communiceren was gemakkelijk aangezien elke auto een walkie-talkie had!
Toen we de auto's de eerste avond uit hadden geladen, konden we op zoek gaan naar parkeerplaats. Ongeveer een 5 min. stappen verder, vonden we uiteindelijk toch twee plekjes voor de wagens. Typisch Kopenhagen natuurlijk: we konden de nacht wel gratis parkeren, maar vanaf 7u30 moesten we de parkeermeter komen bijvullen. En een dagticket nemen gaat niet. (Op sommige plekken wel). Na een korte nacht, nog moe van de lange reis daags voordien, stonden we om 7u30 weer aan de wagens. Hopend om ergens een nieuw plekje te vinden. We konden uiteindelijk maar één ding doen: ons buiten het onmiddellijke centrum parkeren en te voet terug keren naar het appartement. Die dag, en de dag erna, hebben we enorm veel gestapt! Daarom dat mijn nr° 1 prioriteit was: het vinden van een fiets!
De meeste fietsen in CPH, kosten rond de 3000-4000 Kronen (ongeveer €400-500). Ik vond, via via, een kleine fietshandel, uitgebaat door een Iraniër die al verscheidene jaren in Denemarken woont. Zijn specialiteit: oude fietsen opknappen! Perfect voor mij. Ik heb geen zin om zoveel geld uit te geven aan een mooie, nieuwe fiets. Hij gaf me een fiets om uit te testen, maar die fiets had enkel een voetrem. Je remt door naar achter te trappen. Aangezien de fietsen in België gewoon remmen hebben aan het stuur, en ik dit dan ook gewoon ben, zag ik deze fiets niet echt zitten. Maar blijkbaar hebben bijna alle fietsen in Denemarken geen remmen aan het stuur, maar dus een soort voetrem. We stonden buiten, toen ik tegen de gevel een andere fiets zag. Ik vroeg of ik die fiets niet kon hebben. Niet al te oud, een mandje vooraan....én toch op zijn minst één rem aan het stuur.. Maar blijkbaar was de fiets van zijn vrouw. Ik zei dat ik het jammer vond, waarop hij antwoordde dat hij zijn vrouw dan maar een andere fiets zou geven en ik deze kon mee
nemen voor 900 Kronen.
 |
| Mijn nieuwe fiets: zwart, twee wielen, licht voor- en achteraan, een mandje én een rem aan het stuur! |
Ik heb hem vandaag al uitgetest en ik moet zeggen dat hij best wel goed rijdt! Ik voel mij meteen al een stuk meer ingeburgerd. Al fietsend naar de supermarkt, mijn winkelwaar in het mandje vooraan, en nog een tas over mijn schouders.
Nu ik mijn fiets heb, wordt het tijd voor de volgende stap: het vinden van een job! Duimen maar!
Heb je al een goed fietsslot?
BeantwoordenVerwijderenNee :) Dat is voor morgen!
BeantwoordenVerwijderenHoi Tatiana, Ziet er daar geweldig uit! :-) Ben blij voor je dat je dit kan doen, en ik spreek zoals je weet uit ervaring. Het fietsenprobleem hadden wij hier trouwens ook. We hebben uiteindelijk een oud krel gevonden via een verkoopswebite. Het is een gemakkelijk vervoersmiddel in een grote stad. Woon je ver van het centrum? Laat eens foto's zien van waar je woont enzo!
BeantwoordenVerwijderenOh arme de vrouw van die Iranees.
BeantwoordenVerwijderen